De zoekmachine robot en de webdesigner

Een universeel, virtueel sprookje

Op een mooie zomeravond in een grote stad aan de Rijn leunde een zoekmachine robot gelaten aan de bar in een kroeg en genoot na een lange werkdag van een paar glazen koud bier. Hij had in de laatste 24 uur 16 miljoen www-sites gelezen en gewaardeerd. De resultaten heeft hij bij de databank afgeleverd. Voor vandaag had hij er genoeg van. Alsjeblieft geen HTTP-aanvragen meer. Nu moest VoA[1] genoeg zijn.

Genietend liet hij het oud bier in de keel lopen. Een traag wenken met het lege glas was genoeg voor een bestelling voor het volgende glas. "Een PubML[2] moest worden uitgevonden", dacht hij.

Met dynamische stappen kwam een zwartgeklede jongere, met een drie-dagen-baard en veel gel in de zwart geverfde haren, binnen en ging naast de robot aan de bar staan. "Oh help! Een Webdesigner!", dacht de robot.

Webdesigner: Navond![3]
Zoekmachinerobot: Navond.
Waard: Wat mot het weze?
Webdesigner: Een prosecco, graag. Maar koud!
Waard: Jo. Nog 'n oude, robot?
Zoekmachinerobot: Doe mar.

De jongere haalde met een trage, moeizaam ingestudeerde beweging de back pack[4] van zijn rug, zo, dat hij doeltreffend op de bar terechtkwam. De waard lukte het om hem op het laatste moment, met de prosecco te ontwijken.

Waard: Aste.
Webdesigner: Dankje.

Een verdere, gelukte beweging en de tas hangt aan de haak van de bar. Op de bar bleef een gloednieuw notebook liggen. "Niet alweer!" dacht de robot. "Ik zou naar een kroeg moeten gaan, die niet zo dichtbij het mediaterrein ligt." Hij draaide zich om en genoot van zijn oud bier.

De jongere verzekerde zich ervan, dat eenieder die aan de bar stond ook werkelijk keek, en klapte het notebook open. Een druk op de knoop en er klonk een korte, wereldberoemde melodie. De robot verslikte zich in zijn oud bier.

Slechts weinige minuten later waren alle bestanden opgestart, die dergelijke zwartgeklede jongeren in het leven gebruiken. De jongere frummelde aan een presentatie en slurpte hoorbaar van zijn prosecco.

De robot kon niet anders. Hij moest op de display kijken. Wat hij zag, was voor hem genoeg. Maar..., de val klapte dicht.

Webdesigner: Keje dat?
Zoekmachine robot: Gaat.
Webdesigner: Wat doeje dan?

Een mens had nu "begrafenisondernemer" of zoiets gezegd. Maar robots kunnen niet liegen. Die weten helemaal niet hoe dat moet. Is ook beter zo.

Zoekmachinerobot: Zoekmachinerobot.
Webdesigner: Nee, echt waar?
Zoekmachinerobot: Ja.
Webdesigner: Cool! Dan ken je zeker ook mijn site?
Zoekmachinerobot: Kan zijn.
Webdesigner: Zeg dan!
Zoekmachinerobot: Wat dan precies?
Webdesigner: Of je mijn site kent!
Zoekmachinerobot: Zeg de URL maar!
Webdesigner: www.megacool-design.com[5]

De robot keek naar het plafond en logde in zijn databank in. Een blik was genoeg. "Oh hemel!" dacht hij.

Zoekmachinerobot: Ken ik.
Webdesigner: En?
Zoekmachinerobot: En wat?
Webdesigner: Hoe vin j'em?
Zoekmachinerobot: Wat nu precies?
Webdesigner: Mijn site.
Zoekmachinerobot: Niet.
Webdesigner: Ja hoe: "Niet"?!
Zoekmachinerobot: Ik vind niks.
Webdesigner: ???
Zoekmachinerobot: Ik ken de URL, maar daar is geen inhoud.
Webdesigner: Dat kan toch niet!
Zoekmachinerobot: Toch wel. Is zo. Daar is een grafiek en meer niet.
Webdesigner: Ja logisch! Dat is mijn logo! Hoe vin je die?
Zoekmachinerobot: Interesseert mij niet. Mij interesseert inhoud.
Webdesigner: Ja hoe: "Inhoud"?!
Zoekmachinerobot: Tekst bijvoorbeeld.
Webdesigner: Dat is toch op de volgende sites!
Zoekmachinerobot: Welke volgende site?
Webdesigner: Je wordt toch na 5 seconde via "meta refresh" verder geleid.
Zoekmachinerobot: Nee.
Webdesigner: Ja hoe: "Nee"?!
Zoekmachinerobot: Ik volg geen verderleidingen. Ik volg alleen links.
Webdesigner: Waarom dat dan? Waar is dat dan goed voor?
Zoekmachinerobot: Ik doorzoek de teksten op de sites die ik vind. Ik volg links. Dat is alles.
Webdesigner: Ga dan maar eens op de volgende site!
Zoekmachinerobot: Hoe dan, als ik de URL niet ken?
Webdesigner: Die staat toch in de "meta refresh"!
Zoekmachinerobot: Ik lees geen "meta refresh".
Webdesigner: Waarom dan niet?!
Zoekmachinerobot: Is niet mijn werk. Dus ken ik van jouw domain alleen de naam en een grafiek. Zonder alt-tekst overigens.
Webdesigner: Ga dan toch eens op de volgende site!
Zoekmachinerobot: Als je me eindelijk de URL vertelt...?

De jongere noemde geïrriteerd een URL van een ander domain.

Zoekmachinerobot: Oh ja! Ken ik.
Webdesigner: En?
Zoekmachinerobot: En wat?
Webdesigner: Hoe vin j'em?
Zoekmachinerobot: Saai.
Webdesigner: Waarom dat dan?
Zoekmachinerobot: "Uw browser ondersteunt geen frames." Ken ik al. Met het sleutelwoord "Frames" sta je op de 13.451.613e plaats van de ca. 17.600.000 treffers. Met het sleutelwoord "Browser" sta je op plaats 16.698.225 van de ca. 28.200.000 treffers. Met de frase "Uw browser ondersteunt geen frames." sta je op plaats 63.613 van de 92.400 treffers. Was dat het, wat je weten wilde?

Nee, dat was het niet. Echt niet. Iedereen aan de bar luisterde grinnikend naar hun gesprek. De jongere vreesde voor zijn image. Terecht. Hij bestelde nog een prosecco en een oud bier voor de robot.

Webdesigner: Wacht even! Waarom ken je de inhoud van mijn sites niet meer?
Zoekmachinerobot: Omdat er geen is.
Webdesigner: Maar er moet toch een kop en een navigatie en zo zijn.
Zoekmachinerobot: Bedoel je in de frameset?
Webdesigner: Ja natuurlijk!
Zoekmachinerobot: Frames doorzoek ik meestal niet zo graag. Heb ik bij jou echter wel gedaan.
Webdesigner: En?
Zoekmachinerobot: En wat?
Webdesigner: Hoe vin j'em?
Zoekmachinerobot: Niet.
Webdesigner: Zeg nu niet, dat er weer niks is?!
Zoekmachinerobot: Wat moet daar dan zijn?
Webdesigner: Nou, zeg ik toch: boven staat een slogan...
Zoekmachinerobot: Met boven bedoel je "Frame:TOP"?
Webdesigner: Ja natuurlijk!
Zoekmachinerobot: Oh ja. Een grafiek. Zonder Alt-Tekst. Niks bruikbaars. Oninteressant.
Webdesigner: Maar de slogan is toch echt cool, nietwaar?
Zoekmachinerobot: Welke slogan?
Webdesigner: Nou, die boven!
Zoekmachinerobot: Die grafiek?
Webdesigner: Ja!
Zoekmachinerobot: Ik zie geen slogan. Ik zie alleen de gegevens van de grafiek.
Webdesigner: Waarom dat dan?
Zoekmachinerobot: Omdat de slogan misschien in de grafiek zit.
Webdesigner: Ja. En?
Zoekmachinerobot: Hoe moet ik dan tekst in een grafiek lezen?
Webdesigner: Arghl! En de rest?
Zoekmachinerobot: Welke rest?
Webdesigner: Nou, bijvoorbeeld de links op de subsites!
Zoekmachinerobot: Welke links?
Webdesigner: In het navigatieframe!
Zoekmachinerobot: In "Frame:NAVI"?
Webdesigner: Ja!
Zoekmachinerobot: Daar zijn geen links.
Webdesigner: Hou nou maar eens op! Natuurlijk zijn daar links! Dat moet ik toch weten! Ik heb ze toch zelf geprogrammeerd.
Zoekmachinerobot: Daar is niks. Daar is alleen maar JavaScript.
Webdesigner: Ja. En?
Zoekmachinerobot: En wat?
Webdesigner: Daardoor kom je toch op de sites!
Zoekmachinerobot: Nee. Welke sites?
Webdesigner: Nou, als je met de muis op de link klikt, worden de grafieken uitgewisseld, en als je dan klikt...
Zoekmachinerobot: Ik heb geen muis. Wat moet ik daarmee? Ik klik niet. Ik volg de links. Bij jou zijn geen links. Alleen JavaScript.
Webdesigner: Nou, laat dan eens JavaScript uitvoeren!
Zoekmachinerobot: Nee. Zeer beslist niet.
Webdesigner: Waarom dat dan niet?
Zoekmachinerobot: Je gelooft toch zeker niet serieus, dat de computer van een zoekmachine vreemde codes op de eigen computer laat uitvoeren?!
Webdesigner: Maar dan kun je toch de links niet volgen!
Zoekmachinerobot: Daar zijn geen links. Alleen JavaScript. En dat filter ik eruit. En dan blijft er in het frame niks meer over.
Webdesigner: Je wilt me toch niet vertellen, dat je in het hele net alle JavaScript-links negeert?!
Zoekmachinerobot: Jawel. Dat wil ik. Ik negeer alle "actieve inhoud". Gelijk welke.
Webdesigner: Maar 95% van alle gebruikers hebben toch JavaScript geactiveerd.
Zoekmachinerobot: Gloofiknie. Bovendien ben ik geen gebruiker. En bij mij wordt geen JavaScript uitgevoerd.
Webdesigner: Dan zul je in het net niet veel vinden.
Zoekmachinerobot: Als ik kijk naar de grootte van onze databank, moet ik je tegenspreken. Voor mij is dat, wat ik vind, genoeg.

Het wereldbeeld van de jongere wankelde. Hij besloot tot een rondje grappa. De robot bedankte en hield het verder op zijn oud bier.

Webdesigner: Goed, goed, goed. En wat is er met de inhoud?
Zoekmachinerobot: Welke inhoud?
Webdesigner: Nou, die op de site.
Zoekmachinerobot: Waar moet die zijn?
Webdesigner: In de inhoudsframe!
Zoekmachinerobot: Je bedoelt "Frame:CONTENT"?
Webdesigner: Ja! Precies!
Zoekmachinerobot: Daar is niks.
Webdesigner: Ja hoor eens! Je praat hier met een van de beste webdesigners in de omgeving...
Zoekmachinerobot: Ach ja.....
Webdesigner: ...en je kunt me niet voor de gek houden! Er staat een super flitsend flash-ontwerp, waar ik de filosofie van mijn agentschap voorstel.
Zoekmachinerobot: Flash kan ik niks mee.
Webdesigner: Waarom dat dan weer niet?
Zoekmachinerobot: Hoe moet dat dan gaan?
Webdesigner: Nou, je ziet toch de tekst en de animatie!
Zoekmachinerobot: Ik "zie" helemaal niets. Ik lees tekst. En er is geen tekst.
Webdesigner: Wablief? In de flash is toch tekst! Die moet je toch kunnen lezen?
Zoekmachinerobot: Als je een programma schrijft, dat zinvolle tekst uit een flashbroncode haalt, zou je snel bij ons moeten solliciteren. Wordt je rijk. Erug rijk. Héél snel.

De jongere straalde. Dat was toch een mogelijkheid. Hij klapte zijn notebook open en wierp een blik op de broncode van zijn flash. En dacht kort na. En peinsde. En peinsde... De robot genoot van de stilte en zijn oud bier. Twee biertjes later had de jongere het eindelijk begrepen:

Webdesigner: Dat gaat toch helemaal niet!
Zoekmachinerobot: Wat dan precies?
Webdesigner: Nou, de tekst uit de flash te lezen.
Zoekmachinerobot: Ja. Zeg ik toch.
Webdesigner: Wacht even. Als ik je goed begrijp, zie... uh... lees je de tekst noch in de grafieken, noch in flash, en alle scripts filter je eruit. Dan blijft er toch niets meer over!
Zoekmachinerobot: Bij jou niet. Zeg ik toch.
Webdesigner: Maar dan kun je toch helemaal niets lezen!
Zoekmachinerobot: Bij jou niet. Zeg ik toch.
Webdesigner: Wat kan je dan eigenlijk wel lezen?
Zoekmachinerobot: Wel eens van "HTML" gehoord?
Webdesigner: Maar dat is toch compleet verouderd! Dat is niet meer van deze tijd!
Zoekmachinerobot: Kan wel weze.
Webdesigner: Daar kun je toch nergens mee aankomen!
Zoekmachinerobot: Ik wel.
Webdesigner: Maar dat doet toch niemand meer!
Zoekmachinerobot: Is me nog niet opgevallen. We hebben nu 3.307 miljoen bronnen in de databank. En het worden er dagelijks meer. Geloof niet, dat niemand dat meer maakt.
Webdesigner: Nee, dat is te gek voor mij. De gebruikers willen actie en interactiviteit en en...
Zoekmachinerobot: Ik ben geen gebruiker. Ik gebruik dat niet.
Webdesigner: Maar dan kun je mijn inhoud helemaal niet lezen!
Zoekmachinerobot: Welke inhoud?
Webdesigner: Argh! Die op mijn sites!
Zoekmachinerobot: Daar is geen inhoud. In ieder geval geen, die ik lezen kan.

De jongere kreeg het gevoel, dat het gesprek alsmaar in kringetjes draaide. De robot kende dat gevoel al. Hij wist, dat het gesprek zich ook verder nog in kringen zou blijven draaien.

Webdesigner: Hoe wil je dan de inhoud van mijn website lezen, als je er niet bij kunt?
Zoekmachinerobot: Gewoon niet.
Webdesigner: Maar dat is toch je werk!
Zoekmachinerobot: Nee. Juist dat is niet mijn werk. Mijn werk is het, de inhoud te lezen, die voor mij bereikbaar is. De jouwe zijn dat niet. Zal mij een zorg zijn, dan heb ik op jou sites minder te doen en kan sneller naar het volgende domain.
Webdesigner: Maar de gebruikers kunnen de inhoud toch bereiken.
Zoekmachinerobot: Zou kunnen. Mij een zorg. Ik ben geen gebruiker.
Webdesigner: Maar je kunt toch niet weigeren, 95% van alle websites te lezen.
Zoekmachinerobot: Doe ik ook niet. Hoe kom je aan dat getal?
Webdesigner: Weet toch iedereen!
Zoekmachinerobot: Ik niet.
Webdesigner: Grmpf! Andersom dan: je weigert, de inhoud van mijn sites in jullie databank te zetten, ja?
Zoekmachinerobot: Nee. Er is geen inhoud.
Webdesigner: Heeeel rustig. OK. Je kunt daar niks vinden, dus beweer je, er is niks. Klopt dat?
Zoekmachinerobot: Klopt.
Webdesigner: Maar dat is fout! In werkelijkheid staat daar erg veel!
Zoekmachinerobot: Ja, en?
Webdesigner: Je zet het niet in de databank!
Zoekmachinerobot: Ik zet dat, in de databank, wat ik lezen kan. En bij jou is dat niks.
Webdesigner: Nee! Je vermijdt gewoon de inhoud in de databank te zetten.
Zoekmachinerobot: Andersom: Jij verstopt je inhoud voor mij. Het is jouw probleem, niet het mijne.
Webdesigner: Maar het is jullie werk, de gebruikers met zoektreffers te verzorgen.
Zoekmachinerobot: Dat doen we ook. Zeer uitvoerig zelfs.
Webdesigner: Maar mijn sites staan niet in de zoektreffers!
Zoekmachinerobot: Ja. En?
Webdesigner: Dan ontbreekt er toch iets!
Zoekmachinerobot: "Frames" levert ca. 17.600.000 treffers. Waarom geloof je, dat uitgerekend jou iemand onder de eerste 10 zal missen?
Webdesigner: Op mijn sites gaat het niet om frames!
Zoekmachinerobot: Staan er echter.
Webdesigner: Nee! Er staat nog veel meer! Het gaat om internetpresentaties, om e-commerce-oplossingen, om, om...
Zoekmachinerobot: Dat staat er niet.
Webdesigner: Wel! En dat heb jij vriendelijk in je databank in te voeren!
Zoekmachinerobot: Ik lever dat af, wat ik vind. En bij jou vind ik niets.

De jongere werd het langzaamaan te gek. De robot was het allang zat. Maar het was nu eenmaal zijn werk. Hij verheugde zich, dat het oud bier langzaam begon te werken. Bij de jongere werkte de interessante mix van prosecco en grappa duidelijk merkbaar.

Webdesigner: Hoor eens! Dat is een volledig ouderwetse instelling! Als ze allemaal zo halsstarrig in de ouderwetse techniek blijven hangen, was er geen vooruitgang in internet mogelijk!
Zoekmachinerobot: Welke vooruitgang?
Webdesigner: Nou, interactieve presentaties en zo!
Zoekmachinerobot: Zonder tekst? Zoals bij jou?
Webdesigner: Arghl! Je maakt iemand krankzinnig! Er is tekst!
Zoekmachinerobot: Ik zie er geen.
Webdesigner: Wat je ziet, is toch niet maatgevend!
Zoekmachinerobot: Voor onze databank is dat maatgevend. En daar sta jij alleen met je Domainnamen, en "Frames" en "Browser" in.
Webdesigner: Maar de gebruikers zien dat anders!
Zoekmachinerobot: Ik ben geen gebruiker.
Webdesigner: Maar de gebruikers zijn onze klanten!
Zoekmachinerobot: Die worden bij ons goed verzorgd.
Webdesigner: Maar met volledig verouderde sites met verouderde technieken!
Zoekmachinerobot: Ja. Met meer dan 3 miljard "verouderde" sites.
Webdesigner: Dat is toekomstloos!
Zoekmachinerobot: Het werk, wat ik tegenwoordig heb, is echter meer dan genoeg.
Webdesigner: Maar de gebruikers willen meer!
Zoekmachinerobot: De gebruikers willen relevante zoekresultaten. En verder niets. En die krijgen ze bij ons. Rijkelijk.
Webdesigner: Maar niet mijn sites. En die zijn ook relevant.
Zoekmachinerobot: Bij welk thema? Er staat alleen iets van "Frames" en "Browser".

De jongere kreunde. Wat is dit voor een wereld, waarin een stomme robot een gesettelde webdesigner wat onzin kan verkopen!?

Webdesigner: Goed. Nogmaals andersom: geloof je werkelijk, dat je met deze instelling ver zult komen?
Zoekmachinerobot: Goed. Nogmaals andersom: geloof je werkelijk, dat jij met deze instelling ver zult komen?
Webdesigner: Hoezo dat dan?
Zoekmachinerobot: Wie ben jij? Niemand kent jou. Jouw naam duikt in de zoekresultaten niet op. In welke "omgeving" geloof je, de "leidende webdesigner" te zijn? Hebben wij het over het zelfde? Je zwamt iets over "Frames" en "Browser". Daarover is er op het net genoeg materiaal. Wat wil je eigenlijk? Lever verstandige, bereikbare inhoud bij je thema, dan wordt je ook bekender.
Webdesigner: Dat heb ik niet nodig, aan de leiband van een zoekmachine te lopen! Ik word ook zo wel gevonden.
Zoekmachinerobot: Ach wat. Bij het thema "Frames" word je op plaats 13.451.613 gevonden?
Webdesigner: Nee! Bij thema "internetpresentaties"!
Zoekmachinerobot: Bij ons niet.
Webdesigner: Maar... In ieder geval kunnen de mensen mij vinden!
Zoekmachinerobot: Wie vindt jou?
Webdesigner: De gebruikers! Mijn klanten!
Zoekmachinerobot: Waarom windt je je dan zo op? Dan heb je ons helemaal niet nodig.
Webdesigner: Jawel! Natuurlijk! Ik wil meer klanten.
Zoekmachinerobot: Nu komen we dichter bij de kern. Je moet er eens over nadenken, waarom je zo weinig klanten hebt.

De jongere betaalde zijn consumpties. Het opruimen van zijn notebook ging duidelijk onrustiger, oneleganter dan zijn eerdere optreden. Hoofdschuddend en vakjargon vloekend, verliet hij de kroeg.

Waard: Altijd hetzelfde, nietwaar?
Zoekmachinerobot: Yep.
Waard: Nog een?
Zoekmachinerobot: Doe ma.
Waard: Gister had weer een familie de zaal geboekt. Die hebbe me in WWW gevonden.
Zoekmachinerobot: Zo moet dat ook.
Waard: Dank je voor jullie goede werk.
Zoekmachinerobot: Dank je voor jullie goede sites.
Waard: Dat is samenwerking.
Zoekmachinerobot: Zo moet dat ook.
Waard: Proost!
Zoekmachinerobot: Proost!

Eindelijk stilte. De robot genoot van zijn oud bier en knipoogde tegen de ondergaande zon. Op de lijst voor zijn volgende dienst stonden alweer 14,7 miljoen websites. Die van de jongere stond er weer niet bij...

Voetnoten

• VoA = "Voice over Air", een verouderd protocol, dat alleen buiten het internet wordt ingezet.
• PubML = "Kroegen Markup Language". Is het overleggen waard. Kan bij extreme drukte het werk van de waard verlichten.
• Navond! = platte korte uitdrukking voor "goedenavond".
• back pack = engels voor rugzak. Vermoedelijk. Of zo.
• Ik zweer: Toen ik deze tekst schreef, was het domain niet gereserveerd. Maar ik verbaas me nergens meer over.

Wij bedanken voor de vertaling: Thea & Tonnie Lubbers